پیش از دوران همه‌گیری، نظام تعلیم و تربیت با مشکلات فراوانی مواجه بوده است و همین مشکلات موجب شده بود تا علاوه بر دانش‌آموزان، معلمان هم چندان رغبتی به حضور در مدارس نداشته باشند. با آغاز دوران همه‌گیری کرونا و فاصله گرفتن دانش‌آموزان و معلمان از فضای مدرسه، شرایط طوری رقم خورد که این بی‌رغبتی به مدرسه بیش از پیش قوت گیرد.
در این شرایط همه‌گیری و دوری از مدرسه، معلمان، دانش‌آموزان و بدنه اجرایی نظام تعلیم و تربیت تلاش وافری در جهت حفظ جریان یاددهی – یادگیری بر بستر آموزش مجازی روا داشتند و از لحاظ جسمی و روحی تحت فشار بسیاری قرار گرفتند. با این وجود به اذعان کارشناسان تعلیم و تربیت، جریان یاددهی – یادگیری از کیفیت چندانی برخوردار نبود و جای خالی حضور در مدرسه با تمام مشکلات آن احساس می‌گردید و ضرورت بازگشایی مدارس بیش از پیش لمس میشود.
با این وجود دانش‌آموزان و معلمان چندان رغبتی به حضور در مدرسه ندارند و ادامه آموزش مجازی را ترجیح می‌دهند.
سوالاتی که با پاسخ دادن به آن ها می توان فضای بهتری در پساکرونا ایجاد کرد !
آیا فضای مدارس ما نشاط آور است؟ آیا کتابهای درسی ما مؤثر و جالب توجه است؟ آیا میز و نیمکت‌های دانش‌آموزان سالم است؟ آیا معلم ما سرحال و شاداب و با نشاط است؟ آیا ادارات آموزش و پرورش ما کار و مشکل معلمان را به
منبع :
درباره این سایت